Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χέλμουτ Χάλερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χέλμουτ Χάλερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Helmut Haller (Γερμανικά)
Γέννηση21  Ιουλίου 1939[1][2][3]
Άουγκσμπουργκ[4]
Θάνατος11  Οκτωβρίου 2012[5][1][3]
Άουγκσμπουργκ[6]
Αιτία θανάτουνόσος του Πάρκινσον
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΔυτική Γερμανία
Ύψος176 cm Edit this on Wikidata
Βάρος77 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής
Περίοδος ακμής1957 - 1979
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Χέλμουτ Χάλερ (γερμανικά: Helmut Haller) (21 Ιουλίου 1939 – 11 Οκτωβρίου 2012) ήταν Γερμανός ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Εκπροσώπησε τη Δυτική Γερμανία σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1962, 1966, 1970). Σε επίπεδο συλλόγων, έπαιξε τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ιταλία και κέρδισε τίτλους Σέριε Α με τη Μπολόνια και τη Γιουβέντους.

Σταδιοδρομία σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χάλερ έπαιξε από το 1948 έως το 1962 για την ΜΚ Άουγκσμπουργκ,[7] προτού μετακινηθεί στην Ιταλία με εφάπαξ αμοιβή 750.000 μάρκων και ετήσιο μισθό 200.000 μάρκων.[8] Τότε στη Γερμανία οι μισθοί των παικτών περιορίζονταν επίσημα στα 500 μάρκα το μήνα – ένα ποσό που αυξήθηκε στα 2.500 μάρκα μετά την δημιουργία της Μπούντεσλιγκα ως ενιαίας πρώτης κατηγορίας το 1963. Στην Ιταλία, ο Χάλερ συνάντησε τους Άλμπερτ Μπρουλς, Καρλ-Χάιντς Σνέλινγκερ και Χορστ Σιμάνιακ, τρεις ακόμη Γερμανούς συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962.

Ο Χάλερ (γονατιστός, τρίτος από δεξιά) με την πρωταθλήτρια Ιταλίας, Μπολόνια, το 1963–64

Αρχικά, ο Χάλερ έπαιξε για τη Μπολόνια ΦΚ 1909, κερδίζοντας το 1964 τον πρώτο τίτλο Πρωταθλήματος Ιταλίας για τον σύλλογο μετά από 23 χρόνια και τον τελευταίο μέχρι σήμερα στην ιστορία του συλλόγου. Από το 1968 έως το 1973 έπαιξε για τη Γιουβέντους, όπου κέρδισε το πρωτάθλημα το 1972 και το 1973. Το 1973 η Γιουβέντους – με τον Ντίνο Τζοφ στο τέρμα, τον Φράνκο Καούζιο, τον Φάμπιο Καπέλλο και τον Βραζιλιάνο Ζοζέ Αλταφίνι – έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο Βελιγράδι εναντίον του ΑΦΚ Άγιαξ. Η ομάδα του Γιόχαν Κρόιφ βρέθηκε μπροστά στο σκορ με κεφαλιά του Τζόνι Ρεπ στο τέταρτο λεπτό. Ο Χάλερ μπήκε στο παιχνίδι στο 49ο λεπτό στη θέση του Ρομπέρτο Μπέτεγκα, αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε. Δύο χρόνια νωρίτερα, η Γιουβέντους έχασε για λίγο τους τελικούς του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων 1970-71, καθώς αποκλείστηκε από την Λιντς Γιουνάιτεντ με τον κανονισμό των εκτός έδρας γκολ, μετά από αποτελέσματα 2-2 και 1-1.

Το 1973, επέστρεψε στη γενέτειρά του και εντάχθηκε στην ΦΚ Άουγκσμπουργκ, που είχε δημιουργηθεί πρόσφατα μέσω της συγχώνευσης του πρώην συλλόγου του, ΜΚ Άουγκσμπουργκ με τους τοπικούς αντιπάλους ΤΣΒ Σφάμπεν και είχε μόλις προβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία. Ο σύλλογος είχε πληρώσει μόλις 44.000 μάρκα για τη μεταγραφή του Χάλερ και ο Χάλερ απαρνήθηκε έναν σταθερό μισθό, συμβιβαζόμενος με το 5% των εσόδων.[8] Το «Haller-Haller-Hallerluja» έγινε η νέα κραυγή μάχης της ομάδας. Στα τέλη του καλοκαιριού του 1973, λόγω της δημοτικότητάς του, ένας αγώνας στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου εναντίον της γηπεδούχου Μόναχο 1860 προσέλκυσε κοινό που εκτιμάται ότι έφτανε τους 90.000, ένα παγκόσμιο ρεκόρ για αγώνες δεύτερης κατηγορίας.[9] Η Άουγκσμπουργκ τελείωσε εκείνη τη σεζόν πρώτη στη νότια κατηγορία της Ρέγκιοναλιγκα. Στους αγώνες ανόδου, ο σύλλογος έχασε την άνοδο στην Μπούντεσλιγκα για ένα βαθμό από την Τένις Μπορούσια Βερολίνου.

Ο Χάλερ αποσύρθηκε ως παίκτης το 1979.

Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική Δυτικής Γερμανίας σε ηλικία 19 ετών το 1958, έπαιξε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1962 στη Χιλή, του 1966 στην Αγγλία και του 1970 στο Μεξικό. Συνολικά, κατέγραψε 33 συμμετοχές και 13 γκολ.[10]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, ο Χάλερ ήταν βασικός στην εθνική ομάδα στην ισοπαλία με την Ιταλία και στις νίκες επί των Χιλής και Ελβετίας στη φάση των ομίλων, αλλά στους προημιτελικούς η Γιουγκοσλαβία επικράτησε με 1–0. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 σχημάτισε τη μεσαία γραμμή της Δυτικής Γερμανίας μαζί με τον Βόλφγκανγκ Όβερατ και τον νεαρό Φραντς Μπεκενμπάουερ. Η Δυτική Γερμανία έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης και ο Χάλερ σημείωσε το εναρκτήριο γκολ του παιχνιδιού το οποίο η Γερμανία έχασε με 2–4 από την Αγγλία. Μαζί με το μετάλλιό του, ο Χάλερ πήρε και την μπάλα του αγώνα, αν και περισσότερα από 30 χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Αγγλία για να την παραδώσει στον Τζεφ Χερστ, ο οποίος είχε σημειώσει χατ τρικ στον αγώνα και γι΄ αυτό θεωρείτο από την παράδοση ότι είχε δικαίωμα στο μπάλα. Μετά τον Εουσέμπιο της Πορτογαλίας, ο οποίος σημείωσε 9 γκολ, ο Χάλρε ήταν με 6 γκολ ο δεύτερος κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, όπου η Δυτική Γερμανία κατέκτησε την τρίτη θέση, ο Χάλερ χρησιμοποιήθηκε μόνο στον πρώτο αγώνα των ομίλων εναντίον του Μαρόκου, αντικαθιστώντας τον Γιούργκεν Γκραμπόφσκι στο ημίχρονο. Ο Χάλερ ταλαιπωρήθηκε από προβλήματα τραυματισμών ενόψει της διοργάνωσης.[11]

Στυλ παιχνιδιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χάλερ (αριστερά) σε αγώνα των Μπιανκονέρι το 1971 εναντίον της Βερόνα

Τόσο δημιουργός όσο και σκόρερ, ο Χάλερ διακρίθηκε για την εξαιρετική τεχνική και τη φινέτσα του ως επιθετικός, αλλά και για τα προβλήματα βάρους του, που τον προβλημάτιζαν σε όλη την καριέρα του.[12] Στην Ιταλία, ο Χάλερ θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους εξτρέμ της δεκαετίας του 1960 και καθοριστικός παίκτης της Μπολόνια.[13] Παραμένει διάσημος για την «ακαταμάχητη ντρίμπλα του, την έμφυτη ιδιοφυΐα του, τη μεγάλη του οπτική για γκολ, το χάρισμά του».[14]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 26 Δεκεμβρίου 2006, ο Χάλερ υπέστη σοβαρό καρδιακό επεισόδιο και αναφέρθηκε ότι αναρρώνει καλά μετά τη θεραπεία. Αργότερα έπασχε επίσης από άνοια και Νόσο του Πάρκινσον. Ο Χάλερ πέθανε στις 11 Οκτωβρίου 2012. Άφησε πίσω την τρίτη σύζυγό του, την ιθαγενή Κουβανή Νοραϊμί Ροντρίγκες Γκουτιέρες, την οποία παντρεύτηκε το 2003 όταν ήταν μόλις 21 ετών, δύο γιους και μια κόρη.[15] Ο Χάλερ ήταν επίσης θείος του Κρίστιαν Χόχστατερ, ενός μακροχρόνιου παίκτη της Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ και δύο φορές διεθνούς με τη Δυτική Γερμανία.

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπολόνια

Γιουβέντους

  • Σέριε Α: 1971–72, 1972–73

Άουγκσμπουργκ

  • Ρέγκιοναλιγκα Νότου: 1973–74

Γερμανία

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118701045. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 72380. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 133528260. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ «Trauer um Vize-Weltmeister von 1966: Helmut Haller gestorben». (Γερμανικά) Ανακτήθηκε στις 11  Οκτωβρίου 2012.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  7. ↑ Arnhold, Matthias (2 Φεβρουαρίου 2017). «Helmut Haller - Matches and Goals in Oberliga». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2017. 
  8. ↑ 8,0 8,1 (στα γερμανικά) Warten auf Schnee. 1973. 
  9. ↑ «The Knowledge: The biggest non-top-flight attendance ever». The Guardian. 6 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2012. 
  10. ↑ Arnhold, Matthias (2 Φεβρουαρίου 2017). «Helmut Haller - Goals in International Matches». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2017. 
  11. ↑ «[Haller: A Human]» (στα γερμανικά) Haller: Ein Mensch. 1970. 
  12. ↑ Bitter, Jürgen (1997). Deutschlands Fußball Nationalspieler (στα Γερμανικά). Sportverlag. σελ. 163. 
  13. ↑ «E' morto Helmut Haller Stella di Bologna e Juve» (στα Ιταλικά). La Gazzetta dello Sport. 1 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2012. 
  14. ↑ «Addio al calciatore Helmut Haller – Guaraldi: "Era un campione vero"» (στα Ιταλικά). La Repubblica (Μπολόνια). 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2012. 
  15. ↑ «Ehemaliger Nationalspieler: Fußball-Idol Helmut Haller ist tot» (στα Γερμανικά). Spiegel Online. 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χέλμουτ_Χάλερ&oldid=10762548"